Loading...

Vergankelijkheid dat nieuw leven in zich draagt

Klaproos (Papaver Rhoeas)
De Godin van de nacht (slaap en dood) Nyx en de God van de slaap Morpheus kregen een tweeling. Thanatos (God van de dood) en Hypnos God van de slaap. De klaproos als symbool voor de dodenherdenking is ontstaan door een veldslag in Vlaanderen in de Eerste Wereldoorlog. Als symbool voor eeuwige slaap zou de klaproos dan met de Eerste Wereldoorlog verbonden zijn.

Papaver of klaproos, het symbool van Hypnos, de god van de slaap (vandaar het woord hypnose) en ook van zijn zoon Morpheus, de god van de droom (met morfine droom je weg en voel je geen pijn). Een prachtige inspiratiebron voor Margriet Schepers, dit keer in een driedimensionale uitvoering.

Deze slaapverwekkende bloem verbeeldt de eeuwige slaap en wordt veelvuldig op graven geplant. Ze verwelkt snel en verwijst naar de kortstondigheid van het leven. De bloem van de 'slaapbol' (Papaver somniferum) staat daarentegen symbool voor troost en draagt nieuw leven in zich. In het kunstwerk werd met een beamer het leven en de vergankelijkheid geprojecteerd, zie de video links op deze pagina.

De performance stond in een gallerie in Tongeren. Na de expostie is de papaver in de tuin beland waar de tand des tijds het kunstwerk 'compleet' kon maken, zie de afbeeldingen onder aan deze pagina.

Eerste Wereldoorlog
Op 2 mei 1915 was de Canadese chirurg John McCrea getuige van de begrafenis van zijn vriend, luitenant Alexis Helmer. Helmer was één van de ruim 70.000 Geallieerde slachtoffers van de Tweede Slag om Ieper, de eerste veldslag waarbij het Duitse leger gifgas inzette. Het viel McCrea tijdens de ceremonie op dat de graven van de gevallen soldaten voornamelijk begroeid waren door klaprozen. Het inspireerde hem tot het schrijven van “In Flanders Fields”, een gedicht over de oorlog en de dood.

In Flanders fields, the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below…

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields…

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands, we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields…